ارزیابی کارایی مناطق شهرداری مشهد با مدل تحلیل پوششی دادهها(dea)

امروزه با حاکمیت اصول توسعه پایدار و برنامه ریزی استراتژیک در شهرها، افزایش کارایی و اثربخشی به عنوان اصلی مهم، در برنامه ریزی و مدیریت شهری مطرح شده است بنابراین سنجش کارایی عملکرد شهرداریها امری ضروری و مهم تلقی می شود. از طرفی در جهان در حال شهری شدن معاصر وظایف مدیریت به طور عام و مدیریت شهری به صورت ویژه به سمت مسایلی از قبیل بهبود کارایی، اثربخشی و در نهایت بهره وری نه تنها در ابعاد بخشی، بلکه در ابعاد فضایی متمایل شده است، شهر مشهد به عنوان دومین کلان شهر ایران که در آستانه جمعیتی 3 میلیون نفر است، نیز از این قاعده مستثنی نیست، بنابراین ارزیابی کارایی مناطق شهرداری آن از اهمیت بالایی برخوردار است و اولین گام در بهبود کارایی و بهره وری شهرداری به این شهر به حساب می آید. از این رو این تحقیق با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (که بهترین مدل برای ارزیابی کارایی می باشد)، کارایی مناطق شهرداری مشهد را بر اساس اطلاعات سال های 1389، 1390 و 1391 در پنج بخش (اداری، پارک ها و فضای سبز، فنی و عمران، شهرسازی و جمع آوری زباله) مورد بررسی قرار داده است. در طی سال های 1389، 1390 و 1391، تعداد مناطق کارا در بخش اداری مناطق شهرداری مشهد کاهش داشته و در بخش جمع آوری زباله تعداد مناطق کارا افزایش داشته است و بر اساس میانگین سه ساله متغیرها، بیش ترین کارایی در بخش جمع آوری زباله و کمترین کارایی در بخش فنی و عمران وجود داشته است. رتبه بندی مناطق بر اساس میزان ناکارایی مناطق نیز حاکی از این است که، کمترین ناکارایی مربوط به منطقه 12 شهرداری مشهد می باشد و پس از آن به ترتیب مناطق 2 و 1 قرار دارند و مناطق 6، 3 و 5 به ترتیب کمترین کارایی را دارا هستند. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد که مناطق شهرداری از نظر کارایی با یکدیگر متفاوت هستند و از سوی دیگر مناطقی که درآمد بیشتری دارند از کارایی بیشتری برخوردارهستند.